Tarla Kuşu ve Yavruları
Tarla Kuşu İle Yavruları Masalı
Bir tarla kuşu varmış. Buğdaylar yeşerirken kendisine bir yuva yapmış. Her gün birer yumurta yapıp üzerine yatmış. Bir süre sonra yavruları yumurtadan çıkmış. Ama bir türlü uçmayı öğrenememişler. Tarla kuşu bundan dolayı çok üzgünmüş. Yiyecek aramaya giderken yavrularını sık sık uyarırmış:
” Aman yavrularım gözünüzü dört açın. Yarın tarla sahibi gelince kulak verip dinleyin. Ne konuştuklarını öğrenin. Biz de ona göre davranalım” demiş.
Tarla kuşu gidince, tıpkı söylediği gibi tarla sahibi ve oğlu gelmiş. Oğluna dönüp:
” Tamam buğdaylar olgunlaşmış. Bugün git komşulara haber ver. Babam ekinleri biçmek için sizleri imeceye çağırıyor de. Yarın erkenden orakları alsınlar gelsinler.” demiş.
Tarlakuşu yuvasına dönünce yavrularının telaş içinde olduğunu görmüş. ” Ne oldu? Çiftçi neler söyledi ” diye sormuş. ” Komşularına haber verdi. Yarın sabah yardıma gelmelerini söyledi.”
Tarlakuşu : ” Öyleyse hiç korkmayın ” demiş.” Yer değiştirmemiz için daha vakit var .Yarın gene dinleyin bakalım ne konuşacaklar?”
Ertesi gün tarla kuşu gene yiyecek toplamaya gitmiş. Tarla sahibi gene oğluyla birlikte gelmiş. ” Ekinler çok olmuş. Artık bu halde bekletemeyiz. Gördün mü komşuların bize ettiğini? Git bari akrabalara haber ver yarın sabah erkenden burada olsunlar.”
Yavrular bu defa daha çok korkmuşlar.Anneleri gelince herşeyi anlatmışlar. Tarlakuşu gene aldırmamış.” Siz rahatınıza bakın” demiş. Yemlerini yiyip uyumuşlar. Ertesi gün tarlakuşu gene gün doğmadan yiyecek toplamak için yola çıkmış. Bir süre sonra çiftçi oğlu ile gelmiş. Gelip gidenin olmadığını görünce oğluna dönmüş:
” Biz hata ettik oğlum ” demiş. ” Komşuya akrabaya güvenmeyecektik. Dostun, akrabanın da en iyisi insanın kendisidir. İnsan her zaman kendi işini kendisi yapmalıdır bunu sakın unutma. Yarın çoluk çocuk orakları alıp işe kendimiz girişelim. Ne zaman biterse bitsin. İşin en iyisi bu.” demiş.
Akşam yuvasına dönen tarlakuşu bu haberi alınca : ” Şimdi iş ciddi. Hemen açalım kanatları” demiş. Yavrularını peşine takıp terketmiş yuvasını.
İnsan bir iş yaparken başkalarına değil, kendine güvenmelidir.
